Pod takim hasłem uczniowie klasy IV z całą szkołą „świętowali” Dzień Ziemi, który obchodzony jest 22 kwietnia. My nigdy nie zapominamy o naszej matce Ziemi zmagającej                       się z różnymi problemami ekologicznymi.

Kilkunastominutowa prezentacja uczniów składała się z dwóch odsłon. Pierwsza dotyczyła ciemnej strony działalności człowieka. Upersonifikowana Ziemia szła, potykając się o różne wytwory cywilizacyjne; torebki foliowe, papierki, butelki, plastiki. Szła i skarżyła się:   

Tak to ja – Matka Ziemia

niegdyś tak wspaniała,

żyzna i bogata.

Dziś zniszczona chemią,

struta nawozami.

Jak wyżywić ludzi

nędznymi plonami?

W tym bochenku chleba

ziarna nie ma wcale,

zawiera on tylko

szkodliwe metale!

Podobnymi żalami były nacechowane wypowiedzi Lasu:

 

Jestem las– żałosny las

wstydzę się zapraszać Was

w moje wnętrze wypalone.

Powietrza:

Jestem powietrzem

otulam Ziemię całą,

jestem obecnie wszędzie.

Choć mnie nie możesz pochwycić,

choć mnie zobaczyć nie możesz,

Jestem Ci bardzo potrzebne!

Lecz dziś ciężko mną oddychać.

Rzeki:

Jestem Wisła– rzek królowa!

Lecz to już przebrzmiałe słowa.

Żadna z rzek nie jest królową,

Wszystkie brudne – daję słowo.

Natomiast druga część dotyczyła przemiany środowiska naturalnego, świadomego dbania o miejsce naszego życia. Symboliczne posprzątanie miejsca, uświadomienie, że tak naprawdę, zanieczyszczając Ziemię, skazujemy siebie na zagładę. I znowu matka Ziemia przyszła się popatrzeć na dokonania dzieci, ale jej wypowiedź obudziła nadzieję:

Już lepiej się mam.

Cóż to za okolica?

Przecież dobrze ją znam.

Lecz nie taka, jak przedtem.

Wygląda, jak ekologiczna stolica,

urządzona ze wspaniałym efektem.

A dzieci zapewniły panią Ziemię, iż nie musi martwić się o swój los, będzie wieczna,                      ma wierzyć w trwanie życiodajnych woni i w zieleń lasów, czystość powietrza i wód.                         Na koniec Ziemia dostała obietnicę, że będą o nią dbać.

Matka Ziemia podziękowała za dar zrozumienia, bo, jak zapewniała wszystkich, jej dobra kondycja, to nasze zdrowie.  

Na koniec przedstawienia uczniowie przypomnieli  zasady segregowania śmieci i w radosnej atmosferze, w ekologicznych rytmach piosenki pożegnali się z widzami. Dla podkreślenia wymowy i ważności przesłania, że o Ziemię powinniśmy dbać, wykorzystano prezentację multimedialną. Obrazy wysypisk śmieci kontrastowały z pięknem wschodzącego słońca i cudownych krajobrazów.  W przedstawieniu wykorzystano także efekty dźwiękowe ulewy i grzmoty oraz szumiący strumyk i śpiew ptaków. 

Czwartoklasiści z przejęciem przygotowywali się do przedstawienia. Chociaż były momenty zniecierpliwienia i narzekania, to efekt końcowy był bardzo zadowalający.

 Dziękuję Wam, moi Mili Uczniowie, za wszystkie emocje towarzyszące temu projektowi. Słowa podziękowania kieruję także do Marcina Kastelika z klasy I gimnazjum za prezentację obrazów i Wojtkowi Kijasowi z klasy II gimnazjum za czuwanie nad dźwiękiem      i całym tym komputerowym światem.

 

                                             Małgorzata Bąk

 

 

 

W artykule wykorzystałam fragment przedstawienia „Jak rozweselić Ziemię” autorstwa Beaty Król.